غزل شماره 223

کجاست مطرب جان تا ز نعره های صلا                       

 درافکند دم او در هزار سر سودا

بگفته ام که نگویم ولیک خواهم گفت                           

  من از کجا و وفاهای عهدها ز کجا

اگر زمین به سراسر بروید از توبه                           

   به یک دم آن همه را عشق بدرود چو گیا

ادامه نوشته

غزل شماره 222

رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا                                 

که داد اوست جواهر که خوی اوست سخا

بدان که صحبت جان را همی کند همرنگ                      

 ز صحبت فلک آمد ستاره خوش سیما

نه تن به صحبت جان خوبروی و خوش فعل ست              

 چه می شود تن مسکین چو شد ز جان عذرا

ادامه نوشته